Najnowsza książka pisarza potwierdza jego literacki talent, dostrzeżony już wcześniej przy „Opowieściach słychanych” (nominacja do Nagrody Literackiej NIKE oraz nagroda w V Konkursie Literackim Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek za rok 1999) i „Szkieleciarkach” (nominacja do Paszportów Polityki 2003). Bez wahania polecam „Gnój”, który skupia w sobie wszystkie zalety Kuczokowskiego stylu: językową zręczność, naturalność, bezbłędne balansowanie między tak różnymi nastrojami i poetykami jak dystans i empatia, gorzki liryzm i buchający komizmem humor, realizm i groteska. „Gnój” Kuczoka to pierwszorzędna, pełna literackiego temperamentu satyra na nieznośnie pewną siebie „normalność” polskiego mieszczaństwa. CZYTAJ WIĘCEJ

To dzięki pisarce i wyłącznie dzięki niej, co dzień od wielu lat, zmartwychwstaje żydowski piekarz zamordowany w beczce, mała dziewczynka rozstrzelana na oczach rodziców przez żołnierza SS, szesnastoletnia kruczowłosa piękność, czekająca nago na strzał, pies powieszony na gałęzi za wierność żydowskiej rodzinie, ci, którzy nigdy nie wrócili. Czytając opowiadania Idy Fink wiem, że nie zapomnę. I jestem za to wdzięczna CZYTAJ WIĘCEJ

"Sekretarka" Stevena Shainberga to film niezwykły. Zapierająca dech w piersiach mieszanka sztuki i kiczu, perwersji i niewinności. Reżyserowi udało się stworzyć film, który mimo komediowego tonu i absurdalnej scenerii, w sposób bardzo poważny mówi o problemie miłości sadomasochistycznej, a także o wszechobecnej potrzebie miłości. CZYTAJ WIĘCEJ

Jedynym, obok gry aktorskiej dwojga protagonistów, akcentem ożywiającym film są energetyczne hip-hopowe rytmy „Paktofoniki” przeplatające się z jazzową muzyką Grzegorza Piotrowskiego oraz zespołu „Alchemik”. Niestety! Nawet muzyka nie jest w stanie ocalić Powiedz to, Gabi. Nie polecam. CZYTAJ WIĘCEJ

Z wyjątkiem kilku znakomitych i poruszających scen, w których poznajemy wnętrze Gale’a i Constance, Życie za życie nie oferuje tak naprawdę nic szczególnego. Drastyczne sceny i powtarzane do znudzenia filmowe clichés z pewnością bowiem nie stanowią o artystycznej wartości filmu. Największą porażką Parkera wydaje mi się jednak mało przekonujący w kontekście poważnej argumentacji zabieg wokół głównego tematu filmu, czyli kary śmierci. Przesłanie filmu nie jest tak mocne, jakby zapewne życzył sobie tego reżyser i jawi się raczej jako filmowa igraszka, niż istotny argument w dyskusji nad karą śmierci. CZYTAJ WIĘCEJ

Muzyka pop z Vittuli to opowieść o dzieciństwie i dojrzewaniu dwóch chłopców mieszkających w północnej Szwecji. Ich rodzinna wioska, Pajala, położona nad rzeką Torneälven, w zalesionym regionie niedaleko granicy z Finlandią, to miejsce, gdzie krzyżują się dwie narodowe kultury i tradycje. Narratorem jest chłopiec, potem młodzieniec, przyszły sztokholmski nauczyciel. CZYTAJ WIĘCEJ

Polecam zarówno tę, jak i inne pozycje pisarki wszystkim, których fascynuje psychologia zbrodni oraz nieco duszna, niespokojna atmosfera roman noir, jak również wszystkim miłośnikom dobrej prozy. CZYTAJ WIĘCEJ

Pełen poezji, pięknych kolorów i obrazów chińskiej przyrody film zasługuje w pełni na uwagę publiczności. CZYTAJ WIĘCEJ

Film Iosselianiego, o niespiesznej i niemal pozbawionej dialogów narracji, nie daje jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, co robić, gdy dopadnie nas nękająca monotonia życia, okrutny bezsens powtarzanego w nieskończoność schematu dnia oraz poczucie alienacji i emocjonalnej klęski. Reżser nie powie nam wprost, co zrobić w poniedziałek rano. Jego film przybliży nas jednak, niczym zagadkowa i bezcenna myśl mędrca, do rzeczywistości. CZYTAJ WIĘCEJ

We Włoszech najnowszy film Marca Bellocchio wywołał wiele kontrowersji i żywiołowych dyskusji, w pewnych kręgach uznany został nawet za dzieło obrazoburcze, skandaliczne. Jury ekumeniczne festiwalu w Cannes (2002) wyróżniło go natomiast nagrodą specjalną jako film szczególnie istotny, będący "wyrazem współczesnych poszukiwań Boga". CZYTAJ WIĘCEJ

Dzięki Cendrarsowi możemy dowiedzieć się, czym tak naprawdę jest fotogeniczność (sic!), o tym, jak wygląda bożonarodzeniowa szopka w Bahii, „Rzymie brazylijskich Murzynów”, o porywczości afrykańskich słonic i o tym, jak ugodzić słonia, by padł trupem na miejscu (obyśmy nigdy nie musieli korzystać z tej wiedzy!), a także mamy okazję spojrzeć innym okiem na „króla-słońce czarnego humoru”, lunatycznego i rozgorączkowanego Charliego Chaplina czy też „skazaną na ucieleśnianie własnej legendy”, „biedną i cudowną Gretę Garbo”. CZYTAJ WIĘCEJ

Adaptacja to jeden z dziwniejszych filmów, jakie w życiu widziałam. Jego dziwność jednak nie zniechęca. Od początku raczej intryguje. CZYTAJ WIĘCEJ

Full frontal jest opowieścią o nieustannie podejmowanych przez nas próbach porozumienia, które prowadzą niechybnie do rozczarowania - mówi Coleman Hough, autorka scenariusza. Ja również wciąż próbuję zrozumieć ten film i nieustannie się rozczarowuję. CZYTAJ WIĘCEJ

Spokojny Amerykanin jest drugą już adaptacją powieści Grahama Greene’a o tym samym tytule. Do jej realizacji nakłonił producentów i reżysera wybitny aktor brytyjski Michael Caine (Alfie, Edukacja Rity, Wbrew regułom). Nowa ekranizacja powieści różni się od filmu Josepha Mankiewicza z 1958 roku wymową. Jak uważają jej twórcy, reżyser Philip Noyce (Martwa cisza, Czas patriotów) oraz scenarzysta Christopher Hampton (jeden z najwybitniejszych współczesnych dramaturgów brytyjskich, autor scenariusza do Niebezpiecznych związków Stephena Frearsa), nowa wersja jest wierniejsza książce i bliższa prawdy. CZYTAJ WIĘCEJ

Auteczko Hrabala z 1983 roku, które właśnie ukazało się po raz pierwszy w polskim przekładzie, to niezwykła ballada o życiu, miłości i nierozerwalnie związanym z nimi cierpieniem. Ze wzruszającą szczerością i prostotą pisarz opowiada w niej o swej niemal metafizycznej miłości do kotów, miłości, która przełamuje granice rozumowego myślenia, miłości, która leczy z samotności, dodając odwagi do życia i która zbawia, uwalniając nas od przytłaczającego poczucia winy, które w sobie nosimy. CZYTAJ WIĘCEJ

I twoją matkę też to film niezwykle zmysłowy i niepokojący, obnażający doszczętnie ludzką istotę i wskazujący na olbrzymie trudności człowieka w określeniu własnej tożsamości (nie tylko seksualnej). CZYTAJ WIĘCEJ

W filmie dominują taniec i muzyka najlepszej próby, co zawdzięczamy nie tylko choreograficznemu talentowi oraz zamiłowaniom reżysera, ale i doskonałym interpretacjom aktorskim (numery w wykonaniu aktorów). CZYTAJ WIĘCEJ

Powieść napisana jest lekko i dowcipnie, czyta się ją jednym tchem. Nie jest to z pewnością arcydzieło literatury angielskiej, jednak przeczytać nie zaszkodzi. Na pewno się nie znudzicie. CZYTAJ WIĘCEJ

"Myślę, że wielkim atutem tego filmu jest właśnie jego siła oddziaływania, która sprzyja refleksji nad własnym życiem, a którą zawdzięcza on doskonałej grze aktorskiej (zwłaszcza Timothy'ego Spalla, który wcielił się tu w niezwykłą, pełną poezji postać taksówkarza) oraz swemu nieśpiesznemu i melancholijnemu rytmowi. Jest to film, który boleśnie nas dotyka swą autentycznością i emocjonalną głębią." CZYTAJ WIĘCEJ

Ku przestrodze widzów gotowych zbyt dosłownie odczytać ukazaną w filmie rzeczywistość, powiem tylko, że moi greccy przyjaciele wyszli z kina całkowicie zdegustowani "przesadzonym i śmiesznym" obrazem Greków z Wesela, z którym się zupełnie nie utożsamiają. Może Vardalos nie jest wystarczająco grecka, a może moim przyjaciołom zabrakło dystansu. CZYTAJ WIĘCEJ